بنتونیت جذبی در گندله سازی

اساساً گندله سازی به منظور استفاده آسان از نرمه های کنسانتره سنگ آهن با اندازه ذرات عمدتاً کم تر از 45 میکرون، برای تولید فولاد در دهه 1950 میلادی شروع شد. در این فرایند مواد مختلف شامل پودر سنگ آهن، رطوبت (لجن) و  بنتونیت بعنوان چسب پس از مخلو ط شدن در مخلو ط کننده ها، توسط دیسک شیبددار (یا درام) تبدیل به گلوله های کوچک (گندله خام) با اندازه حدود 9 الی 16 میلی متر می شوند. بنتونيت دارای پلاستیسيته بالا است که با جذب آب موجب افزايش کشش سطحی، پلاستیسيته و بهبود استحکام در مرحله توليد گندله می شود و البته با افزودن بنتونیت به گندله آهن خام سرعت خشک نمودن آن نیز افزایش می یابد.